Plućna tromboembolija je vaskularno oboljenje koje nastaje kao komplikacija venske tromboze (zapaljenje vena uzrokovano ugruškom krvi)) i otkidanja tromba (ugruška) koji nošen cirkulacijom dospeva u pluća. Od veličine i broja okludiranih (začepljenih) plućnih arterija, odnosno od masivnosti plućne embolije zavisi i klinička slika. Kod masivnih plućnih embolija (kada je začepljeno više od 50% cirkulacije) razvija se tipična klinička slika sa karakterističnim simptomima: otežano disanje, bol u grudima u vidu probadanja ili opresije, nadražajni kašalj sa hemoptizijama (iskašljavanjem krvi), lupanje srca, strah od bliske smrti i karakteristični znaci stanja šoka (pad krvnog pritiska, ubrzan i jedva opipljiv puls uz cijanozu – plavetnilo usnica i orošenost hladnim znojem).
Kod nemasivnih plućnih embolija klinička slika može biti znatno blaža, uz prisustvo samo ponekog od nabrojanih simptoma i znakova, a bolesnici su hemodinamski stabilni.
Ishodište tromba najčešće je iz tromboziranih dubokih vena donjih ekstremiteta natkolenice i potkolenice, površnih vena, vena male karlice, donje šuplje vene, šupljina desnog srca, a ređe i vena gornjih ekstremiteta.
Rizični faktori za razvoj venske tromboze i plućne embolije jesu: traume, prelomi, naročito velikih kostiju donjih ekstremiteta, ortopedske operacije (naročito kuka i kolena), velike abdominalne, ginekološke, grudne, operacije vena, kardiovaskularna oboljenja praćena kardijalnom dekompenzacijom i aritmijama, septična stanja, maligna oboljenja (naročito karcinom pankreasa, gastrointestinalnog trakta, dojke, prostate, bronha), autoimuna oboljenja, abortus, porođaj, dugotrajna imobilizacija, gojaznost, upotreba hormonskih kontraceptivnih sredstava. Kod nekih ljudi prisutna je trombofilija, odnosno sklonost ka trombozi uzrokovana urođenim deficitom nekog od prirodnih inhibitora koagulacije.